مدیریت اطلاعات با رویکرد فازی
منطق فازی که در سال 1965 توسط دانشمند ایرانی، پروفسور لطفی زاده به جهان عرضه شد. در تقابل با منطق دوارزشی ارسطویی، ابهام را به عنوان بخشی از سیستم پذیرفته و بر مفاهیم مبهم و نامعین دلالت می کند. در شرایطی که ماشین قادر به درک مفاهیم کیفی - که به راحتی برای انسان قابل فهم است - نیست، منطق فازی شیوه تفکر انسان را به فناوری منتقل می کند. از منطق فازی در بسیاری از شاخه های علوم از جمله «مدیریت اطلاعات» استفاده می شود. در سال 1975، با انتشار مقاله ای به زبان فرانسه در مورد جستجوی اطلاعات در شرایط فازی، این واژه به طور رسمی وارد ادبیات کتابداری و اطلاع رسانی شد. طبق اطلاعات ثبت شده در بانک اطلاعاتی LISA، بخش عمده ای از آنچه تاکنون در خصوص منطق فازی و مدیریت اطلاعات منتشر شده، بر ذخیره و بازیابی اطلاعات تمرکز داشته است. پس از آن، بیشترین کاربرد این مقوله به ترتیب در سازماندهی و فراهم آوری اطلاعات بوده است. اکنون برای تضمین امنیت شبکه های اطلاعاتی، از منطق فازی بهره برداری می شود. در برخی زمینه ها مانند مستندسازی و مدیریت رکوردها نیز تاکنون پژوهشی با موضوع فازی به انجام نرسیده است. در سالهای اخیر، رویکرد عمده این بحث به سمت نظامهای خبره و هوش مصنوعی سوق یافته است. به نظر می رسد برای حل بسیاری از گره های موجود در حوزه مدیریت اطلاعات، می توان از منطق فازی کمک گرفت.