پیچیده شدن جوامع انسانی آثار متعددی در پی داشته است که از آن جمله می توان به افزایش احتمال وقوع بحران های مختلف اشاره کرد. همین امر موجب شده است پرسش از الگوی مطلوب مدیریت بحران به دغدغه ای جدی برای تمام نظام های سیاسی تبدیل شود. بر این اساس، پژوهش در باب نقش عوامل مختلف در بحران، موضوعیت می یابد و به طور مسلم «رسانه» یکی از مهم ترین این عوامل است.
در این مقاله، نویسنده با عطف توجه به ماهیت رسانه های نوین که امکان انحصار آنها را در شان ابزاری متعارف منتفی می سازد، به بررسی جایگاه «رسانه» در مقام مدیریت بحران پرداخته است. برای این منظور، نظریه ای سه وجهی و جامع مبتنی بر «رسانه ـ بحران ـ سرمایه اجتماعی» طراحی و عرضه و بر مبنای آن الگویی عملیاتی طراحی شده است که سیر تکوین، تحول و فعالیت بحران را شامل می شود. در پایان نیز شش گزاره راهبردی که بایسته های فعالیت رسانه ای را در مقام مدیریت بحران ها دربر می گیرد، ارایه شده است.